Zonnige rondrit eindigt in de sneeuw

Na het ontstellend tegenvallende ontbijt in het zo ogenschijnend idyllische Saranac Hotel gingen we op weg naar de High Falls Gorge, een wandeling langs en over eeuwenoude watervallen. Het was een korte maar zeer onderhoudende wandeling, waarbij de smalle en vanzelfsprekend minder imposante watervallen in vergelijk met die van Niagara vooral interessant waren vanwege de gigantische 'putholes'. Dit zijn langzaam maar zeker door draaikolken uitgesleten ontstane diepe gaten in de granieten wanden. De leukste foto's die we maakten waren echter van vreemdsoortige bomen en daarop groeiende paddestoelen. We vervolgden onze weg langs het ski-centrum van Lake Placid en besloten de gehele weg naar de zogenaamde White Face Mountain op te rijden. Op de route daar naar toe bleek de weg echter afgesloten te zijn. De tolpoorten waren gesloten, op doorrijden of zelfs per voet verder gaan stond een penalty. Jammer, want het uitzicht zou volgens ons magnifiek geweest zijn. Het leuke was echter wel weer dat er ter plekke al aardig wat sneeuw lag, dus na elkaar ingepeperd te hebben stapte we weer in en reden via een omweg naar Saranac terug. Die omweg was heel mooi. We reden bijna een groepje langlaufers (op wieltjes) aan die de zware weg omhoog als training hadden gekozen. Iets verderop stopten we bij een meertje wat erbij lag als een ansichtkaart; geen zuchtje wind en aldus rimpeloos. Na enig geoefen met de zelfontspanner leverde dat een paar leuke plaatjes op. Speciaal voor Sander: ook hier heeft de Gorilla weer zijn werk gedaan! Terug in Saranac was het nog vroeg en nog steeds fantastisch weer, dus haalden we wat spullen van de hotelkamer en gingen op een bankje in het park aan het meer wat lezen en/of puzzelen. Het diner vond dit keer plaats in een plaatselijk Mexicaans restaurantje, waar Betty besloot om een hamburger te nemen?!?!? De aanbevolen kreeftensoep vooraf was om je vingers bij af te likken. Morgen op weg naar de Moose.