Franconia Notch State Park

22 oktober

Deze eerste dag in Woodstock begon met een geweldig ontbijt; drie crepes gevuld met hete appelsaus of aardbeiensaus overgoten met naar keuze Maple, Apple or Granberry Sauce. Betty keek er naar met spijt, omdat zij slechts een omelet met toast had gekozen. We spraken nog even met Paul, een Amerikaanse ex-Government-medewerker, die ons de avond hiervoor had vermaakt met allerlei verhalen over zijn ervaringen met diverse presidenten (Carter, Clinton, Bush). Vanochtend leek hij op een verwarde oudere man omdat hij z'n autosleutels aan het zoeken was. We namen afscheid van hem, want samen zoeken heeft weinig zin volgens een oude wijsheid van Betty's moeder. Niet ver van ons B&B adres lag Flume Gorge, een natuurwondertje ontstaan zoals zovele tijdens de ijstijd. De watervallen hadden een indrukwekkende spleet (de Gorge) gereten tussen de rotsen van graniet en kobalt. De wandeling nam bijna twee uur in beslag, mede omdat er om de 50 meter wel weer een paar mooie foto's geschoten konden worden. Van bomen die groeien op de rotsen (!), paddestoelen, eekhoorntjes, en natuurlijk de watervallen zelf. In een plaatselijke grot schoot Betty ook nog een spontane foto van een op hol geslagen monster. Iets verderop dezelfde highway was The Basin, een zo mogelijk nog mooier natuurverschijnsel van water en rotsen. Door de draaing van het water en alles wat het met zich meesleept (zand, stenen) was er een grote Puthole ontstaan zoals de Amerikanen het noemen. Al verder rijdend door de White Mountains werd het natuurschouwspel steeds minder, totdat we erachter kwamen dat we van de route afgeraakt waren. We draaiden om en achteraf bleken we bij Betlehem de verkeerde afslag genomen te hebben. Ach ja, als je in het beloofde land aangekomen bent is het bijna vanzelfsprekend dat je van slag bent, nietwaar. Door de rap invallende duisternis konden we de gehele rondrit niet afmaken en namen we de korste weg richting Woodstock. De bergen bij invallende duisternis vonden we toch ook wel een apart verschijnsel. Op één van de foto's staat een typische schoolbus die we overal tegenkwamen. Het mooie van die schoolbussen is dat als zij een stop maken het verkeer van beide kanten ook stilstaat, zodat de kinderen zonder zorgen kunnen uitstappen en oversteken. Een prachtig staaltje regelgeving ten behoeve van eenieders veiligheid waar we in Nederland nog een puntje aan kunnen zuigen. Op onze weg terug kwamen we nog Betty's place tegen, die helaas dicht was, maar natuurlijk goed genoeg om even vast te leggen. Vlak naast ons B&B adres was ook nog een antieke autohandelaar gevonden, die ook dicht was. We besloten de volgende morgen terug te komen. Na het eten vertoefden we onderuitgezakt bij de open haard. Een hoog-in-de-bol-stel uit Australie was gelukkig al naar bed gegaan. We zaten met z'n tweetjes nog wat te lezen en internetten toen plotseling rond 23:30 de stroom uitviel. Het was echt pikke donker. We moesten onze spullen nog pakken en naar boven lopen. Betty had een goed idee en gebruikte het flitslicht van het fototoestel. Ons inziens moest het van buitenaf op een inbraak geleken hebben. Op de tast poetsten we onze tanden en gleden giegelend in ons bedje.