Oldtimers aangeschaft

Voordat we Woodstock verlieten hebben we Maple Syrup gekocht in een plaatselijke handelaar die daarmee verschillende prijzen had gewonnen. De winkel zag eruit als een museum en de eigenaar, een beer van een gozer die te veel op zijn Rottweiler is gaan lijken, kon er geanimeerd over vertellen. En natuurlijk sloegen we de antieke autohandelaar niet over. Ook die had naast een souvenirswinkel een museum, maar dan met 'Big Boys Toys'. We mochten foto's maken, wat we met plezier hebben gedaan, welke helaas niet allemaal gelukt waren. En toen gebeurde het. We konden er niet langer omheen. Het was liefde op het eerste gezicht. We keken elkaar diep in de ogen. Het moest zo zijn. Toeval bestaat niet. Dus twijfelden we niet langer en kochten we, natuurlijk na stevig onderhandelen, allebei onze eigen ultieme oldtimer. Welke dat zijn wordt later bekend gemaakt. Overigens heb ik voor Leon nog wel een goede business-deal. Die Jaguar E-Type op de foto is slechts voor 19.600 dollar te koop. In Europa levert zo'n exemplaar zeker 50.000 euro op. We hebben hun business-card meegenomen. Met verschepen en inklaren erbij levert dat toch nog wel een winst op van zo'n 20.000 euro vermoeden we. Dus niet doorvertellen en zodra we thuis zijn dit zaakje even regelen.

De rest van de dag hebben we de Kancamagus Pass gereden, die aardig de hoogte inging en prachtige uitzichten opleverde. We liepen voor een frisse neus rond een meertje. Overigens met angst en beven voor adders en andere groot en klein ongedierte, dus hadden we voor de zekerheid onze sokken over de broekspijpen getrokken. Na het bekijken van de Swift River watervallen vervolgde de mooie rit naar Bethel in de staat Maine. Bij een rommelschuur (Barn Sale) stopten we op zoek naar snuisterijen, die niet te veel ruimte in onze koffers in beslag zouden nemen, waar we in geslaagd zijn. Onderweg stopten we bij een heel aantrekkelijke moderne versie van een overdekte brug in Jackson Village (overigens niets van doen met die bekende familie). In Bethel vonden we een slaapplek bij een Inn die de Norseman heet. Wie bedenkt nu zo'n naam? Betty onderhandelde over de prijs en kreeg korting mede omdat we drie nachten zouden blijven. Het avondeten was wederom bij een lokale pizzeria, dit keer een heel aardig ingerichte met dito aardig personeel. In de hotelkamer hadden we een heel zwakke internetverbinding, waardoor we geen info konden uploaden. Wel hebben we nog even met Mascha kunnen Skypen, een heel aparte ervaring met die krakkemigge verbinding. We hoorden elkaar redelijk, maar de beelden kwamen heel brokkelig door. Het leek wel Halloween over de satelliet.