De eerste indrukken

Om 7 uur waren we allebei klaarwakker. Logisch als je bedenkt dat het in Nederland al weer middag is. Nog voor het ontbijt de eerste blog gemaakt. De laptop werkt goed, en WIFI ook. Het was alleen een beetje dom om de laptop tijdens het ontbijt even van de stroom te halen in de hoop dat we na het ontbijt zo weer verder konden tikken. Het heeft bijna een uur gekost om de laptop weer normaal aan de praat te krijgen :-( Het weer was beduidend beter dan de dag ervoor. Redelijk bewolkt, maar droog en af en toe een flauw zonnetje. We besloten naar Provincetown te rijden aan het eind van Cape Cod waar je een Whale Watch toer kan maken. TomTom gaf aan dat het ritje wel drie uur zou duren. Dat zou betekenen dat we de laatste 'uitvaart' nog zouden halen. Toen we echter een uurtje onderweg waren bleken we in Worcester aanbeland en dat was een heel andere kant op dan de bedoeling was. Zou die Amerikaanse versie van TomTom toch niet zo goed werken? Nee hoor, daar lag het niet aan, het was onze eigen BettyBetty die het verkeerde plaatsje had geselecteerd, namelijk Princetown in de staat New York ipv Provincetown in Massachusetts. Die walvissen zouden we vandaag niet meer zien, dus het reisplan maar aangepast: het werd Newport. Best een aardig stadje met een heuse historie en een heel aardige Cliffwalk. Heel grappig om te zien was een klasje oude-van-dagen-Mormonen, gekleed in jaren vijftig kledij en met typische kapsels en baarden. Ze moeten allemaal wel naar dezelfde kapper zijn geweest! Betty heeft er wel 20 foto's van geschoten.
En wij dachten dat ze niets hadden met materialisme, maar ze bezaten de modernste mobieltjes en fototoestellen?!?! Terug in Randolph gingen we op zoek naar het leukste restaurant op de strip. We kozen voor een Pizzeria met een Cheers-achtige bar. Ray had zin in een Calzone, maar die werd afgeraden, behalve als je zin had om er drie dagen over te doen. Het werd een small Pizza. Betty keek haar ogen uit naar het gedrag van drie mannen die binnenkwamen met een grote muziekkoffer. Na veel overleg, geharrewar en gebel was de draaitafel uiteindelijk opgesteld, werd aangesloten op een laptop, de muziek gestart op een heel zachte toon en daar bleef het bij. Tot iemand aan de bar vroeg of het geluid wat harder mocht, Ja hoor, geen probleem, en na even de laptop te hebben aangeraakt, ging hij rustig zitten eten. Keuze genoeg in de bar, drie televisies boven de bar, twee aan de muur en dan nog onze discoman. Na iets meer dan de helft van het eten opgegeten te hebben zochten we onze hotelkamer weer op. Morgen gaan we een nieuwe poging wagen om walvissen te bekijken. Ray mag Tommy instellen en ik zet de wekker een uur eerder. Eerst maar weer een overheerlijk Amerikaans ontbijtje: Muffins, wafels (zelf bakken) en natuurlijk de donuts niet te vergeten.