Van zware vorst naar heerlijke dorst

26 december 2016 - Antelope Canyon, Arizona, Verenigde Staten

Het was zo koud geweest in de Grand Canyon dat we hadden besloten om door te rijden naar de volgende stop, Page, met als bijnaam " the center of canyon country". En canyons willen we zien. Page licht een stuk lager dan Williams en dat scheelt je ook behoorlijk in temperatuur. Toen we opstonden was het namelijk -16 graden. Onze oren vielen er nog net niet vanaf. In Page was het -1 gr. dus een stuk aangenamer. De reis werd onderbroken met een stop in Flagstaff, wat een gezellig centrum bleek te hebben en de koffie in een hotelbar was van zeer goede kwaliteit. Bijna alle winkeleigenaren waren hun straatje aan het schoonvegen. Letterlijk dit keer, want de ijzige sneeuwlaag was zeker meer dan 10 cm dik. De route naar Page was fraai en werd verlengd met een bezoek aan milestone 538, waar twee bijna identieke bruggen over de Colorado rivier zijn gebouwd. De eerste in 1928, de tweede in 1994 omdat de eerste niet meer bestand was tegen het vrachtwagengeweld wat eroverheen gaat. De afstand is duizelingwekkend hoog en de achtergrond van de noordzijde van de Grand Canyon  prachtig. Bij het hotel aangekomen stonden we even met een mond vol tanden bij de receptie; we hadden diezelfde ochtend via Booking.com geboekt, maar er was niets binnengekomen onder onze namen. Wij de wifi-code gevraagd om via de booking.com-app ons gelijk aan te tonen. Eenmaal zover was de boeking wel bevestigd, maar.....stonden we in het verkeerde hotel :-(). Betty was al aangenaam verrast toen ze een wasmachine had zien staan en echte ontbijtzaal; zo luxe was het nog niet geweest! Wat een domper toen we bij het juiste hotel incheckte; troosteloze lobby, ongeïnteresseerd personeel en zelfs geen ontbijt erbij. De kamer zelf was net als een blind date die je bij je eerste ontmoeting eigenlijk niets aan vind en later aan anderen uitlegt dat ze 'best wel aardig is'. Die date is na 1 avond voorbij, wij blijven hier 2 nachten slapen! Gelukkig hebben we nog een overnachting in Vegas in het vooruitzicht. Heeft Ray ook geregeld. Als dat maar goed komt. Wat wel goed is gekomen is de keus van het restaurant, Mexicaans dit keer. Het was zo populair dat we zelfs 45 minuten moesten wachten. Het was de moeite waard. Dit tweede kerstmaal heeft die eerste bij een derderangs burgertentje in ieder geval helemaal gecompenseerd. Pffff. Goed eten (vinden) in Amerika is misschien wel de grootste uitdaging van deze vakantie.

Foto’s