LV: in 1 woord bizar

Allereerst wensen we iedereen nog een gelukkig nieuwjaar. Jullie hebben even moeten wachten op dit verhaal om verschillende redenen. Vooral omdat men op sommige plaatsen nog niet helemaal begrijpt dat een modern reiziger geen dag zonder wifi kan. Gisteren zaten we echt in een gehucht, Olancha genaamd. De kamer was nog wel netjes in vergelijking met alle zooi op het terrein, maar wifi was alleen echt bruikbaar als we met een slaapzak naast de lobby hadden gelegen. En laten we die net niet bij ons hebben. De reis van Las Vegas naar Olancha via Death Valley was wel weer prachtig. Elke keer verrast ons weer de diversiteit van de natuur hier. De ene keer vlak en kaal, de andere keer glooiend en groen om vervolgens in een echte zandwoestijn te belanden, maar dan wel 1 op ongeveer 1200 meter hoogte, met daaromheen rotsen als zwarte kolen. Heel apart. Maar terug naar Las Vegas. We zijn er 2,5 dag geweest. En alleen maar onze ogen uitgekeken. Gek? Jazeker! Leuk? Ook dat! Druk? Niet te geloven! Samengevat: bizar. Je moet het gezien en beleefd hebben. Ray was al eens voor de eeuwwisseling geweest. De strip is volledig veranderd. Alles is volgebouwd met winkels, bars, restaurants etcetera. Rustig over straat lopen is er niet meer bij. Toen we aan kwamen rijden zagen we de skyline al van 30 km afstand opdoemen. Met de voorsteden erbij duurde de rit toen nog meer dan een half uur. Ons hotel lag om de hoek van Ceasars Palace, die we als eerste bezochten. De Forum Shops Mall is prachtig. Maar zo ook de fontijnenshow bij Bellagio, de gondels bij Venetian, de pyramide van Luxor, de Eiffeltoren van Paris en ga zo maar door. Op oudejaarsavond was de volledige strip auto- vrij. Normaal razen er vele limousines over de tien-baans (!) autoweg, nu konden we er over lopen. Samen met tienduizenden anderen. Zeg maar Koningsdag in Amsterdam in het kwadraat. Die Amerikanen zijn dan wel paranoïde gezien de afzettingen met legervoertuigen en vele politie-auto's, gezien de vele aanslagen in de wereld de laatste tijd gaf het ons dit keer wel een veilig gevoel. We hadden een mooi plekje tegenover de ingang van Bellagio ingenomen en verwonderden ons over al het volk wat voor onze ogen van links naar rechts liep. En weer terug. En sneller, want middernacht kwam dichtbij. De een dik aangekleed met ijsmuts, sjaal en handschoenen, de ander in avondjurkje waar weinig te raden overblijft en natuurlijk de bijpassende hoge hakken. We waanden ons in een real-life soap. Na het gezamenlijk aftellen startte het vuurwerk vanaf verschillende hotels, behalve Bellagio. Ohh, een beetje jammer, het drukte de pret echter maar weinig. Na een minuut of 10 was het over en begon de hele meute weer te bewegen. Wij ook. Terug naar ons hotel, we wilde gokken! We hebben het tot half vier aan de geautomatiseerde roulette-tafel uitgehouden zonder al te veel te verliezen. Just for Fun. Net als vele - veelal oudere - heren en dames waarvan wij vermoeden dat ze niets hebben meegekregen van de festiviteiten buiten. Je leeft maar 1 keer, toch, en dan heb je maar weinig tijd om de jackpot te winnen!!!.