Van ijsvissen tot vergissen

Het ontbijt was weer een waar festijn. 36 mensen op een paar vierkante meter graaiend naar wat er nog over was. Beleefd als wij zijn lieten we anderen voor om bij de bediening na te vragen of er nog brood was. De als een gothic geklede tiener antwoordde doodleuk nee alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ach, de koffie was niet slecht en het schouwspel evenmin. We hadden nog 2 bananen en 2 repen op voorraad, dus zouden we het wel redden tot de lunch. We verlieten Panguitch via een scenic byway. Die was echt prachtig. We kwamen bijna niemand tegen totdat we een handvol sneeuwscooters voorbij zagen razen door een besneeuwd weiland. Iets verderop belandde we bij een bevroren meer waar een aantal vooral roodgekleurde tentjes op gezet waren en men actief was met ijsvissen. Een bizar gezicht als je dit nog nooit eerder hebt gezien. De weg bleef stijgen naar een ski-oord waar we al kijkend naar een steeds drukker wordende skilift genoten van verse koffie. De middag was ingevuld met een bezoek naar Zion National Park. Voordat we arriveerden toch maar even de maag gevuld bij een leuk wegrestaurant wat gerund werd door een ouder echtpaar. Wederom een schouwspel alsof je middenin een live soap-serie bent beland. Allerlei Aziaten die zich verdringen rondom de salad-bar en nagenoeg zonder een woord te wisselen alles wegwerken. De reisleider van een van die groepen bleek bekend bij de eigenaren. Al mopperend werd afgerekend en toen wij dat ook deden vroeg ze " whether we enjoyed the show":-) De weg naar Zion was rustig, eenmaal binnen was het dringen. Kleine parkeerplaatsen en  veel auto's met - goh, wat een verrassing - Aziaten links, rechts en op de weg. De canyon was zeer de moeite waard. Ruig, steil en afwisselend, waardoor Betty aangaf dat ze deze canyon misschien nog wel fraaier vindt dan die van Bryce. Later, op een Picasa-achtige website, kunt u zelf op basis van de foto's beslissen. De reis naar onze volgende slaapplek duurde niet meer zo lang. Bij de balie van Econolodge was onze reservering echter niet aangekomen. We begrepen er niets van, want zowel Betty als Ray hadden een bevestiging ontvangen. Totdat we goed naar de datum keken; die stond op de dag van gisteren. Foutje, bedankt. De aardige dame achter de desk hielp ons uit de brand, hoogstwaarschijnlijk mede ingegeven omdat we de tweede gasten van die avond waren. Op ons verzoek verwees ze ons naar een goed Italiaans restaurant. De in totaal 6 zitplaatsen waren vergeven, dus nuttigden we de heerlijke houtgestookte pizza's als ware we local citizens op onze hotelkamer. Jammie.